Kafamın içini Noel ağacına benzetirim bazen. Yanıp söner sürekli. Ben içimden farklı fikirleri dışarı çıkarmaya çalışırken, bazen durur, bu farklı ben’leri neyin birbirine bağladığını merak ederim. Kafamdan düşen meyvelerin alakasızlığına bir isim bulmaya çalışır, ne kadar uğraşsam da her zaman yanıt bulamam. Son birkaç gündür elimden bırakamadan okuduğum Kübra Gümüşay’ın ‘Sprache und Sein’ (Türkçe: Dil ve Olmak) kitabı bu konuda bana hem ilham oldu, hem de bir çok başka düşüncemin kapılarını araladı. Yazarı, hem politik hem şiirsel olabilmeyi başarmış bu eseri için tebrik ederken, kitabın bana hatırlattıklarından bahsetmek istiyorum biraz . 

Velvele.net sitesi için kaleme aldığım bu yazının tamamına buradan ulaşabilirsiniz.